10 снежня 1746 г. Пінская эканомія, якая была на той момант
у валоданні падляскай ваяводзіны Тэклі Сапежынай (народжанай Радзівіл, у першым
шлюбе Вішнявецкай), паводле прывілею караля Аўгуста ІІІ дасталася ў пажыццёвае
валоданне чашніка Вялікага княства Літоўскага Міхала Казіміра Агінскага (1730-1800), пазней славутага гетмана і
кампазітара. У сувязі з перадачаю эканоміі ў 1747 годзе будаўнічы Пінскага
павету Леанард Антоні Астраменцкі склаў інвентар уладанняў.
Славуты беларускі этнограф Ісак Сербаў
ня мог не пабываць у Гарадной. Ягоныя 27 фотасьведчаньняў Гарадное перад Першаю
сусьветнаю вайною захоўваюцца ў бібліятэцы Віленскага ўнівэрсытэту. Вось якімі
ён убачыў мястэчка і местачкоўцаў улетку 1912:
Пачатак Гарадное губляецца ў сівой даўніне. Паводле
вусных паданьняў саміх гарадэнцаў яна была заснаваная больш за тысячу гадоў
таму ў часы Ўладзімера Вялікага.[1]
Мейсца на пясчанай высьпе сярод бяскрайняга і непраходнага балота Марочнае на
пінскім Зарэччы было выдатным для пабудовы ўмацаванага гораду (адсюль назва
Гарадная, у старых дакумэнтах Городно), цяжкадаступнага для шматлікіх ворагаў.
На карысьць кіеўскага паходжаньня гаворыць унікальная гарадэнская мікрамова з
паўмяккімі зычнымі і галосным гукам, які раней пазначаўся літарай “ѣ”.На думку дасьледнікаў, гэтыя моўныя рысы былі
ўласьцівыя афіцыйнай мове Кіеўскае Русі.[2]