Уладзімір Караткевіч, “Званы ў
прадоннях азёр”
…
XVII.
"АДАМ БУВ ЗЛЕПЛЕНЫ З ГЛІНЫ..."
А наступнага дня мы паехалі шукаць народных
майстроў. У Моталі – ткачы, у
Кужэлічах – пляценне, у
Іванаве – інкрустацыя, у
Гарадной – ганчары.
Мы паехалі да ганчароў. Суправаджаў нас галоўны
мастак фабрыкі мастацкіх вырабаў Алесь Пятровіч Ступак, мажны гэткі, тыповы
ўкраінец.
Усё ж гэта было дзіва як хораша! Вёска Хлябы, што
спіць у збажыне. I хоць нас кідала, хоць дарога, – не памятаю ўжо, хто гэта сказаў, – была падобная на паласу
эксперыментаў гіганцкага дыназаўра, затое абапал яе цвіла шыпшына, трапляліся
не зусім яшчэ зарослыя дзюны, а пасля пачаліся і лясы.
